சலனமற்ற
இதழ்களின்
சபிக்கப்பட்ட
மௌனத்தை மீறி
சரிந்து வழியும்
முனகல்களாய்
வார்த்தைகள் !
சொட்டும் சோகத்தின்
இடுக்குகளில் நின்று
ஒளிந்து பார்க்கும்
கவலைகள் !
சூரிய ஒளியில்
சூம்பிச் சுருண்ட
இலைகளாய்
ஆதரவற்று
வெறுமையாய்க்
கிடக்கும் மனசின்
அடி ஆழத்தில்
ஆசைகள் !
எச்சில் சோற்றை
எட்டிப் பறித்து
எலும்புத் துண்டைச்
சிந்தையில் உருட்டிச்
சுவைக்கும்
நாய்களாய்ப்
பொறாமைகள் !
இவை எதையும்
காணாது
சேணம் கட்டிய
வண்டிக் குதிரையின்
நொண்டி ஓட்டமாய்
ஓடிக் கொண்டிருக்கிறது
வாழ்க்கை !
- இராதே
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக