பொழுது
அந்தி வானசிவப்பும்
அடுத்தெழும் அடர்கறுப்பும்
பிணைந்து நெய்த
கம்பள விரிப்பில்
துயில்நடை இடும்
இரவின் நீட்சி
மெல்ல மெல்ல அல்லாடும்
நினைவுத் தோணி
கரைசேர துடுப்பின்றி
அலக்கழிக்கும்
காலம்
கொள்ளாக் கோணிப்பையில்
திமிற திமிற துறுத்தப்படுகிறது
தனிமை
பிதுங்கி வழிந்தோடும்
கவலைகள்
இறுக்கப் பிடித்து கட்டிய
கோணியின் வாயில்
சிக்கிய தனிமை
அவிழ்த்து விடு என
கெஞ்சிய ஏக்கப்பார்வையைக்
கடந்து போய்க்கொண்டே இருந்தது
பொல்லாப் பொழுது
- இராதே
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக